Երկրորդ համաշխարհային պատերազմ: Գերմանական զորքը Ռուսաստանում: Շշուկներ նահանջի մասին: Պատերազմ՝ ճակատում, պատերազմ՝ տանը՝ պատերազմ՝ սրտերում և ուղեղներում, և ամենակարևորը՝ սեր, որ զինվորին տուն վերադարձնող խարիսխ պիտի լինի: Ձեզ ենք ներկայացնում 15 մեջբերում Ռեմարկի «Ապրելու ժամանակը և մեռնելու ժամանակը» գրքից:
1. Տարօրինակ է, չէ՞, հենց նեղն ես ընկնում, նոր ես սկսում հասկանալ դիմացինիդ: Հենց քեզ լավ ես զգում, մտքովդ չի էլ անցնում, չէ՞:
2. «Գիտե՞ս ինչ, զինվոր, երբեք չես գիտակցում՝ ինչ է կատարվում, մինչև սեփական մաշկիդ վրա չես զգում: Իսկ երբ գիտակցում ես, արդեն շատ ուշ է լինում»:
3. Ամեն մեկս էլ, երևի, մեկի համար լավ մարդ ենք, մեկ ուրիշի համար՝ ընդհակառակը:
5. Երբ սիրում ես, բազմաթիվ նոր վախեր են ի հայտ գալիս, որոնց մասին նախկինում գաղափար չունեիր:
6. Հեշտ է դատապարտելն ու խիզախ լինելը, երբ ոչինչ չունես: Բայց երբ ինչ-որ բան ունես, աշխարհը փոխվում է: Ամեն ինչ ավելի թեթև, միևնույն ժամանակ՝ ավելի ծանր, երբեմն էլ գրեթե անհնարին է դառնում: Դրա համար էլ է քաջություն պետք, բայց մի տեսակ ուրիշ և բոլորովին այլ անուններով, քաջություն, որ հենց այդ պահին է ծնվում:
8. Մարդու բնությունն է այդպիսին: Մի վտանգից դեռ չպրծած՝ մյուսի գիրկն է նետվում:
10. Տարօրինակ է, ինչքա՜ն հեշտ է բաժանվել մի բանից, որից, դեռ երեկ կարծում էիր, երբեք չես կարող բաժանվել:
11. Իսկ սպասումը միշտ էլ ավելի լավ է, քան ոչնչի չսպասելը:
12. Աշխարհն իր տեղում կանգնած չի մնում: Եթե անգամ մի պահ հույսդ կտրել ես սեփական երկրից, պետք է հավատաս աշխարհին: Արևի խավարումը հնարավոր է, բայց գիշերվա հարատևումը՝ երբեք: Ո՛չ այս մոլորակի վրա: Պետք չէ թուլանալ ու հուսահատվել:
13. Հրաշքը միշտ սպասում է հուսահատության կողքին:
14. Գիշերները մարդ այն է, ինչ իրականում պետք է լինի, ոչ թե այն, ինչ դարձել է:
15. Միակ ճշմարտությունը: Երբ ոչ մի պահանջ չես դնում, ամեն ինչ պարգև է դառնում:
Leave a Comment